Spiritguides painting voor pitchbook

In mijn laatste uur hoorde ik de stemmen van de 4 Gidsen van de Natuur:

Beer, Raaf, Sneeuwluipaard & Wolf...

Het Verhaal (ingekort)

Eerst en vooral wil ik even zeggen dat het verhaal dat ik geschreven heb een bewerkte versie is en gebaseerd op een bestaande verhaallijn uit een mmorpg game genaamd Guild Wars: Eye Of The North.

De titel van het verhaal is Vloek van de Nornbeer.

Mijn verhaal speelt zich af in de Hoge Shiverpeaks, een koud berggebied vol sneeuw en ijs.   

Hier wonen de Norn. De Norn zijn een soort half reuzen die meestal 3 meter hoog

worden. Ze zijn trots, stoer, onbevreesd en niet om mee te spotten. De Norn zien er uit als grote

Vikingen en vaak willen ze hun problemen en conflicten zelf oplossen. Eer is waar ze voor leven om

zo hun plaats in verhalen en in de geschiedenis te krijgen. Hun grootste bezigheid om deze eer te

verwerven is de jacht op grote monsters. Dit doen ze meestal alleen of in kleine groepen om te

bewijzen dat ze het waard zijn Norn genoemd te worden. Ze hebben geen behoefte aan een leger,

enkel aan helden.

Het is ook een spiritueel volk. Ze worden geleidt door 4 gidsen van de natuur: 

Beer, Raaf, Sneeuwluipaard en Wolf.

Elk van deze gidsen heeft zijn eigen karaktereigenschap.                                           

Beer staat voor kracht, Raaf voor wijsheid, Sneeuwluipaard voor sluwheid en Wolf voor teamwork.      

De Norn bezitten ook de kracht om één te worden met deze wezens en er zelf in te veranderen.        

Zo kunnen ze gebruik maken van de krachten die de natuur hun geeft.

 

Het begin van het verhaal speelt zich af in een pub in Sifhalla, een Norndorp.

Een Nornman strompelt de pub binnen. Hij is gewond en wandelt kreupel naar de toog.

Sif, een Nornvrouw en hoofd van het dorp vraagt aan de Nornman wat er gebeurd is. Hij vertelt dat hij buiten in Drakkar Lake aan het jagen is als er plots een mist opsteekt waaruit een verschrikkelijk monster tevoorschijn komt en hem aanvalt.

Hij beschrijft het wezen als een soort beer met grote tanden en klauwen zo scherp als zwaarden en lege ogen zo zwart als de nacht. Sif zegt dat hij geluk heeft dat hij nog leeft. Ze vertelt hem dat hij aangevallen is door de Nornbeer, een bedreiging die al enkele weken rondhangt en onlangs nog een dorp nabij bijna heeft verwoest terwijl niemand weet waar het beest zo plotseling vandaan komt. Waarop de gewonde Nornman antwoordt dat dit beest dan de perfecte jacht voor hem maakt om wraak te nemen.

Op dat moment staat een mooie jonge Nornvrouw, Jora genaamd recht. Ze wandelt naar de toog waar de Nornman aanzit en gaat niet akkoord met zijn jachtplan. Ze zegt op een korte brutere toon dat dit monster voor haar bestemd is en dit wezen weet te verslaan. Sif draait zich om en vraagt aan Jora of ze dit gruwelijke wezen dan kent.

Jora kent dit wezen maar al te goed is ze bang. Hier volgt een flashback moment waarin Jora haar verhaal doet en vertelt dat ze enkele weken geleden met haar broer Svanir  aan het jagen was aan het bevroren meer van Drakkar Lake. Hun prooi loopt over het bevroren meer weg en ze gaan het ijs ook zelf op voor een stukje. Svanir voelt hier een vreemde, sterke en oeroude kracht. Het enige wat Jora hier voelt is een ijskoude bries nog erger dan de koudste sneeuwstorm. Ze zegt dat ze wilt weggaan en dat deze plaats vervloekt is, maar Svanir weigert, hij gebruikt zijn magie om erachter te komen welke kracht hier schuilt. Wat hun op dat moment contacteert weet niemand… 

Jora verzet zich tegen deze kracht, maar raakt vervloekt en kan niet meer één worden met de natuur in haar. Svanir omhelst deze kracht, maar de kracht is te sterk en verteert hem volledig. Hij verandert in een afschuwelijk monster zonder geweten…  Jora is veilig weggeraakt en zo eindigt de flashback van haar verhaal.

Ze vertelt dus dat haar broer, Svanir de Nornbeer is die alle schade en moorden aanricht in de omgeving. Het is dan wel een monster nu, maar het is nog steeds haar broer en ze vindt ook dat hij haar verantwoordelijkheid is. Zij moet dit probleem dus zien op te lossen om de vloek te verbreken. Ze gaan akkoord om Jora deze kans te geven om het probleem op te lossen...

De volgende dag trekt Jora er op uit in Drakkar Lake om haar broer te vinden.

Drakkar Lake is een enorm groot en uitgebreid gebied, een soort open vallei. Er zijn veel bergen en heuvels  rondom met grotten. Af en toe zijn er ook een paar grote dennen. Centraal in dit gebied ligt een groot bevroren meer dat de meeste Norn schuwen omdat ze er negatieve energie voelen. Uit dit meer steekt de helft van een kapot schip wat dus aantoont dat er vroeger misschien een grote rivier door deze plaats heeft gestroomd. De Hoge Shiverpeaks is ook niet alleen thuisbasis voor de Norn. Er leven vele monsters en wezens in deze gebieden die deel uit maken van het leven van de Norn, vooral voor de jacht dan. Jora zoekt uren op verschillende plaatsen in Drakkar Lake, ze gaat zelfs tot op het meer, maar zonder resultaat. Nergens zijn sporen van Svanir te vinden, maar ze merkt ook op dat het erg stil is, geen wezens in de buurt, zelfs geen vogels in de lucht. Enkel maar stilte en een ijskoude wind...

Jora komt to de conclusie dat ze dit niet alleen kan doen en ze vraagt raad aan Sif. Sif is een ervaren jager en staat hoog aangeschreven bij de Norn.

Ze komt te weten bij Sif dat ze Wolf om hulp moet vragen, omdat Wolf alles kan opsporen. En om hem op te roepen moet ze naar de heilige schrijn van Wolf reizen in de ijsgrot van Jaga Moraine, een gebied aangrenzend bij Sifhalla en Drakkar Lake.                         

Sif besluit mee te gaan, want deze weg is niet zonder gevaar en tenslotte heeft zij ervaring met Wolf.

Wel bewapend  trekken de twee Nornvrouwen de volgende ochtend er op uit naar Jaga Moraine. Ze weten tenslotte niet welke bedreigingen hun hier te wachten staan. Het verschil is ook meteen te merken als ze aankomen in Jaga Moraine, er zijn vogels in de lucht en er lopen ook nog wat andere dieren rond. Maar wat vooral opvalt zijn de hoefsporen in de sneeuw. Deze zijn afkomstig van centaurs. Sif vermoed dat ook zij gevlucht zijn voor de Nornbeer. Ze trekken verder en al gauw zien ze een patrouille naderen van enkele centaurs. Dit is geen probleem voor hun denken ze en ze grijpen naar hun wapens. Het komt tot een gevecht tussen de centaurs en de twee Nornvrouwen. Ze laten zich niet kennen en met hun expertise in jagen en vechten verslaan ze de kleine groep centaurs zonder al te veel problemen.

Uiteindelijk komen ze aan bij de ijsgrot en ze gaan naar binnen. De gangen lijken wel eindeloos en lijken sterk op elkaar. Voor Jora lijkt het wel alsof ze overal al eens eerder zijn geweest, maar Sif vertrouwt op haar wolveninstinct. Ze komen aan bij de grote zaal van de schrijn. Een helder hemelsblauw licht afkomstig van de schrijn verlicht heel de plaats.

Nu is het aan Jora om Wolf te contacteren...

Jora wandelt er naartoe en knielt respectvol in het midden van de schrijn. Ze doet haar oproep aan Wolf. Als ze klaar is met haar vraag om hulp verschijnt de geest van Wolf voor haar in het blauwe licht. Ondertussen komt er met veel lawaai een troep wolven binnengelopen en versperren de uitgang. De Wolf  geest beslist om Jora te steunen in haar zoektocht omdat ze uit alle respect handelt en niet opzoek is naar macht. Met een nagalmende echo huilt Wolf doorheen de grot, één van de wolven stapt naar voren richting de schrijn. Wolf vertelt Jora dat dit haar nieuwe kompaan is, genaamd Gleipnir en hij zal haar leiden in de zoektocht naar haar broer. Jora bedankt Wolf voor haar steun en hulp. De troep wolven splitst zich op en ze kunnen alle drie beginnen aan hun zoektocht naar Svanir.

Terug aangekomen in Drakkar Lake begint Gleipnir onmiddelijk aan zijn speurtocht.

Ze volgen de wolf en zien een mist hangen over de sneeuw. Dit is de vreemde mist waar de Nornman het over had. Gleipnir begint hevig te grommelen en ontbloot zijn tanden. Jora voelt de aanwezigheid van Svanir, roept zijn naam en daagt hem uit. Na een tijdje verschijnt het woeste monster uit de mist. Hij staart hun aan met die lege blik in zijn ogen. Jora laat haar niet intimideren door het verschrikkelijke uiterlijk van haar monsterlijke broer. Ze weet dat ze de vloek niet zomaar kan breken en besluit een gevecht aan te gaan met de Nornbeer. Sif hoopt dat Jora de vloek kan breken of het monster kan verjagen uit de Nornlanden. Jora is niet mals en deelt rake klappen uit met haar zwaard. Maar het monster is erg sterk en verpulvert het schild van Jora. Jora slaagt erin de Nornbeer te verwonden. En het beest trekt zich terug in de mist en verdwijnt. Maar Gleipnir geeft aan dat hij niet weg is en start opnieuw rond te speuren. De Nornvrouwen volgen Gleipnir  een heel eind en stuiten terug op de Nornbeer die plotseling terug verschijnt. Sif heeft nog nooit zulke krachten gezien dat een wezen zich zo snel en onzichtbaar kan verplaatsen zonder enige sporen na te laten, blijkbaar zijn enkel wolven in staat het beest op te sporen met hun sterk geurvermogen. Het komt opnieuw tot een harde strijd tussen Jora en Svanir. Jora slaagt erin de meeste aanvallen van Svanir te ontwijken terwijl ze hem toch kan raken. Opnieuw probeert het monster te vluchten, dit keer naar de wildernis waar geen Norn leven.

Jora slaagt erin nog een genadeloze harde slag toe te dienen en het monster zodanig te verwonden
dat het neerstort. Het beest brult en kijkt hun aan. Ondanks dat hij enorm verzwakt is en op de grond
ligt probeert hij nog met zijn poot naar hun richting uit te slaan. Jora zegt Sif aan de kant te gaan en
dat ze dit moet beëindigen. Sif kijkt haar en zegt dat Svanir verslagen is. Jora kijkt Svanir aan en
aanvaard de woorden van Sif niet, ze zegt dat het haar broer is en haar verantwoordelijkheid.

Met die woorden gezegd stormt ze schreeuwend op de Nornbeer af en geeft hem de genadeslag. Het
beest is dood en Jora zit er geknield bij… Sif wandelt naar Jora toe en betuigt haar sympathie. Jora
zegt dat dit de enige manier is hoe het kan eindigen.

Ze staat terug recht en ze voelt dat de vloek is opgeheven bij Svanir, maar nog niet bij zichzelf.

Ze kan nog steeds niet één worden met de natuur.
Jora weet dat ze geen heldendaad heeft verricht, ze heeft haar broers bloed aan haar handen. Sif
denkt dat ze naar de heilige schrijn van Beer moet reizen voor raad. Want Jora is innerlijk gerelateerd
aan Beer, ze is sterk, moedig en onafhankelijk. Dit is misschien de enige manier voor haar om zo een
oplossing te vinden om haar vloek te verbreken. Deze schrijn is niet zo moeilijk te bereiken nu alle
wezens hier gevlucht zijn en ligt op één van de bergen aan Drakkar Lake. 

De avond begint te vallen, maar dit houdt Jora niet tegen om Beer om hulp te vragen. Jora wilt dit alleen doen en bedankt Sif voor haar hulp. Sif vertelt haar nog dat de schrijn ligt op de top van een van de bergen aan de westkant van het meer. Omdat het donker begint te worden ziet Jora een groene gloed komen van een van de bergen en dit is waar ze heen moet.
Als ze aankomt bij de schrijn van Beer gaat ze hetzelfde tewerk als dat ze eerder deed bij Wolf. Ze knielt en doet respectvol haar oproep aan Beer. Ze vraagt om een antwoord dat haar verlost van de vloek die ze meedraagt. Een oranje- en blauwgekleurde vlam verschijnt voor haar en Beer komt uit deze vlam tevoorschijn. Beer geeft haar het antwoord en de oplossing waar ze naar opzoek is. Omdat ze haar broers bloed aan haar handen heeft moet ze haar naam terug zuiveren. Alleen door haar naam te zuiveren wordt ze terug in eer herstelt en kan ze terug één worden met de natuur. Maar dit is geen
gemakkelijke opdracht. Bloed zuivert bloed…

De taak die haar rest om haar probleem op te lossen en terug in eer herstelt te worden is door haar
families landgoed, Bjora Marches terug te veroveren.  Lang geleden is de familie van Jora daar
weggejaagd door de Jotun. Jotun zijn een groot,lelijk en heel agressief trollenvolk. De temperatuur in
Bjora Marches is niet zo koud als in de andere Nornregio’s en dit verklaart waarom de Jotun hun
gebied hebben afgenomen. Jotun hebben liever een minder koud klimaat en een groenere omgeving
maar ze zijn te lui om ver te reizen. Ook wat voedsel betreft kunnen ze veel meer vinden in Bjora
Marches. De voorouders van Jora hebben niet geprobeerd het land terug te veroveren omdat zij en
de andere Norn nu geen last meer hebben van de Jotun aan de kanten van Sifhalla.

Jora keert terug naar haar hut in Sifhalla om te slapen en krachten op te doen voor de strijd die haar wacht.                          
De volgende dag vraagt Sif aan Jora hoe het verlopen is boven op de berg. Jora vertelt haar dat ze nu
weet hoe ze haar probleem kan oplossen en zegt ook wat het inhoudt. Sif is tevreden voor Jora dat
ze weet wat ze moet doen, maar tegelijkertijd is ze ook bezorgt. Jotun zijn niet om mee te spotten als
ze in groep zijn. Sif biedt haar hulp aan, maar Jora weigert deze. Ze wilt niet dat er anderen in gevaar
komen door haar probleem. En ze wil laten zien dat ze het ook zelf kan zonder hulp.

 

Ze besluit nog een dag te rusten voordat ze aan haar strijd begint. Terwijl ze thuis is zet ze ook alles
klaar wat ze denkt nodig te hebben: een groot zwaard, een nieuw stevig schild, boog en pijlen en
haar pantser. De volgende dag is ze klaar voor de strijd maar omdat ze die alleen wilt aangaan
beveelt ze ook Gleipnir om thuis the blijven. Ze neemt afscheid van Gleipnir en Sif en vertekt uit
Sifhalla richting Bjora Marches. Drakkar Lake is nog steeds leeg, maar eenmaal wezens er weet van
krijgen dat het monster dat hun verjaagde weg is, zal de plaats snel terug overrompelt zijn door hen.
Ze komt aan bij Jaga Moraine, hier is Jora erg voorzichtig en ze sluipt ongezien tussen de rotswanden
door. En zo gaat ze zonder kostbare energie te verspillen door Jaga Moraine richting Bjora Marches.

 

Ze komt eindelijk aan bij Bjora Marches en al snelt voelt ze het wat warmer worden. Vanaf het
moment dat ze een stap over de grens zet wordt alles rondom haar zwart… In haar laatste uur hoort
ze de stemmen van de 4 Gidsen der Natuur; Beer, Raaf, Sneeuwluipaard en Wolf… Ze verschijnen
voor haar in deze zwarte leegte en vertellen haar dat zij haar bijstaan in dit extreem moeilijke, maar
dappere gevecht. Hierdoor krijgt Jora enkel nog meer moed om het gevecht met de Jotun aan te
gaan. Met een lichte looppas trekt ze dieper haar thuisland in, in de hoop de Jotun snel te vinden.     
Ze staat even stil en hoort het gebrul van een aantal Jotun die ruzie hebben met elkaar. Nu weet ze
dat ze dichtbij is. Langzaam gaat ze op het geluid af. Ze ziet een groep Jotun staan in een verwoest
dorp. Maar het zijn er minder dan gedacht. De andere Jotun zijn uiteindelijk met de tijd verder
getrokken naar warmere oorden. Slechts een groepje leeft nog in Bjora Marches. Dit maakt het een
stuk gemakkelijk voor Jora, maar het blijft uiterst gevaarlijk. Ze besluit de stap te zetten om aan te
vallen en sluipt naar een stuk muur toe dat rond het dorp staat. De geesten spreken haar moed in en
ze gaat voor de directe aanval. Jora heeft het voordeel dat ze snel en klein is ten opzichte van deze trollen die traag en groot zijn, ze kan zich verstoppen tussen het puin als het nodig is.

Ze grijpt eerst naar haar boog en schiet drie pijlen door de kop van
één van de twee ruziënde monsters die dit niet ziet aankomen en dood neer valt. De andere Jotun
slaat alarm en er verschijnen vijf andere Jotun in het dorpje. Jora grijpt naar haar zwaard en stormt
op de tweede Jotun af, met een grote snelheid beklimt ze de logge trol en plant haar zwaard in zijn
voorhoofd. Terwijl het monster neervalt springt ze er vanaf tussen het puin en verbergt haar.
Ondertussen probeert ze naar een andere Jotun toe te sluipen, maar die merkt haar op en grijpt
haar. Hij gooit haar met een grote kracht tegen een rotsblok aan. Jora laat haar niet kennen en staat
snel, maar verzwakt op. De vijf trollen lopen op haar af. En op dat moment gebeurt het onverwachte.

 

De 4 Gidsen der Natuur verschijnen voor Jora en nemen deel in haar gevecht. De Raaf vliegt snel ten
strijde en kan makkelijk in de ogen krabben van enkele van deze trollen waardoor ze verblind
worden. De Wolf en het Sneeuwluipaard verwonden drie  Jotun en houden ze bezig met het gevecht.
De Beer wendt zich naar Jora en helpt haar snel haar krachten terug te winnen. De overige twee
Jotun komen nog steeds op Jora af, ze grijpt haar zwaard en samen met Beer aan haar zijde begint te
in te slaan op de gruwelijke monsters. Ze ontwijkt de aanvallen en springt tussen de benen door van
de Jotun. In haar snelheid met Wolf slaagt ze erin de monsters vermoeid te maken. En ze slacht ze
beide zonder genade af. Ook de overige drie Jotun zijn geen partij voor de jonge Nornvrouw en de
Gidsen die haar helpen.

De Jotun zijn verslagen en het land behoort nu terug tot Jora en haar familie.    
De vloek is verbroken en Jora voelt de natuur terug in haar.

Ze kan terug veranderen in de Beer.              
De Gidsen wenden zich tot haar en zeggen dat ze erg tevreden zijn met wat ze allemaal heeft gedaan.
En dan vervagen de Gidsen mee met de wind… Jora keert terug naar Sifhalla om het nieuws te
vertellen dat ze haar thuisland heeft herovert.

Als ze eindelijk terug aankomt van haar vermoeiende en gevaarlijke opdracht wordt ze ontvangen als een ware Nornheld. 

 

De Gidsen hebben haar volk inmiddels al ingelicht over haar heroïsche daden.            

Jora heeft zo haar eer gekregen en zichzelf teruggevonden en een plek in de verhalen en
geschiedenis van de Norn verdient. Die avond wordt er lang en uitbundig gefeest en gedronken op
de daden van Jora, zoals een echte Norn dat doet. Jora kan nu eindelijk rusten… Voorlopig toch…
Want bedreigingen zijn dagelijkse kost in het leven van de Norn. Maar hun geest en eergevoel houdt
hun sterk en leert hun niet op te geven om zo hun doel na te streven waar ze voor leven.  

Iets betekenen…

 

Mijn eindwerk / C-proef

Op het einde van het jaar moet er voor onze opleiding een individueel eindwerk gepresenteerd worden voor een externe jury. Ons eindwerk bestaat eruit om een pitchbook te maken. Een pitchbook is een verzameling werken die je maakt voor een verhaal. Zo krijgt men een visueel beeld van hoe de characters,landschappen,sfeer en dergelijke eruit ziet.
Dit eindwerk kan tevens als portfolio dienen als je gaat solliciteren voor een job.
Op deze blog ga ik het verloop van mijn pitchbook wekelijks bijhouden en weergeven.

Mijn opleiding

Ik studeer voor Concept Artist aan Syntra Hasselt.Deze richting is nog uniek in België.
In het begin van de opleiding krijg je een basispakket mee over animatietechnieken, digitaal tekenen, objecten in 3D maken en filmtaal.
Naarmate de opleiding vordert ga je verder in op het ontwerpen van characters en sets, dit met de bijbehorende technieken op zowel manueel als digitaal vlak.

Wat is een Concept Artist?

Een Concept Artist maakt van een idee een visuele uitwerking. Dit kan op verschillende manieren zoals een tekening (zowel handgetekent als digitaal), een maquette, een sculpture (= een beeldje),enz. al naargelang de wensen van de klant (of regisseur indien je in een studio werkt).